آزاد اندیشی از نوع...

پیش کرسی آزاد اندیشی!

شاید برای شما عنوانش کمی تعجب برانگیز باشد؛ چه جور آزاد اندیشی ای است که اول باید در یک محفل خاص مطرح شود و بعد از تأیید، برای تشکیل کرسی آزاداندیشی فرستاده شود. البته به نظر من تا این جایش مشکلی نیست؛ خوب اگر هرکسی ازراه پیدا شود و بخواهد نظرش را در محافل عمومی مطرح کند، آن وقت دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود؛ هیچ فرقه و گروه و مکتبی آزادی مطلق را قبول ندارد. اما کار جایی بیخ پیدا می کند که این آزادی آن قدر تنگ می شود که دیگر... مثل این که به تو بگویند: آزادی در تمام دنیا بچرخی، اما از این خانه بیرون نرو! تازه جواب این سؤال هویدا می شود که چرا این کرسی های آزاد اندیشی چیز دندان گیری ندارند.